آموزش مداحی و اشعار مذهبی

                  مژده مژده كه سفير راه عشق آمد
                  در مدينه به جهان ماه دمشق آمد

                  دخت خير النساء زينب مرتضى ، زينب آمد
                  زينبا، زينبا، زينبا، زينبا زينب آمد

                  خانه فاطمه روشن شده از نورش
                  لب مولا زعنايت گشته مسرورش

                  گويد او زير لب ، آمده زين آب ، زينب آمد
                  زينبا، زينبا، زينبا، زينبا، زينب آمد

                  گشته قنداقه او بر دامن احمد
                  گويد اين بهر حسين است رحمت سرمد

                  زينتش نام نهيد، احترامش كنيد، عاشق آمد
                  زينبا، زينبا، زينبا، زينبا، زينب آمد

                  عاشق روى حسين است قلب اين دختر
                  بهر ديدار برادر ميزند پرپر

                  از براى حسين ، ميكند شور و شين ، عاشق آمد
                  زينبا، زينبا، زينبا، زينبا، زينب آمد

                             ************             
                
                  ای زینت جان علی
                  ای زیب دامان علی

                  ای مهر تابان علی
                  ماه درخشان علی

                  ای عشق زهرا زینبا
                  ساقی غمها زینبا

                  ای دلبر ما زینبا
                  محبوب طه زینبا

                  محبوبه طه تویی
                  دردانه زهرا تویی

                  نور دل مولا تویی
                  ساقی جان ما تویی

                  ای یادگار فاطمه
                  تنها بهار فاطمه

                  بودی تو یار فاطمه
                  رمز قرار فاطمه

                  ای آبروی عالمین
                  نام تو دارد شور و شین

                  ای مرتضی را نور عین
                  پیغمبر عشق حسین

                  تو دلربای مادری
                  عشق و صفای حیدری

                  در عشق تو پیغمبری
                  ثانی نور کوثری

                  بر جان رسد چون بوی تو
                  مرغ دلم در کوی تو

                  پر می زند رو سوی تو
                  آید به جستجوی تو

                  محمد علی شهاب
             

          
                  ای که بوی کربلا می آید از میلاد تو
                  هر گلی یابد صفا چون می نماید یاد تو

                  گل بخوانندت ولی گلها همه مست تو اند
                  سدره و طوبی بود یک شاخه از شمشاد تو

                  خسته بودم از سراب کاذب آزادی ام
                  تا اسیرت شد دلم ، گردیده ام آزاد تو

                  کاروان سالار عشقی ، قبله اهل دلی
                  با ورودت بیت عترت می شود دلشاد تو

                  ای گل زهرا نسب ای غنچه باغ علی
                  عشق و مستی هم بود در این جهان همزاد تو

                  مقدمت بوی بهشت فاطمیون می دهد
                  فخر بنماید خدا بر عالم ایجاد تو

                  آرزومند دعایت در نماز شب حسین
                  همره او اهل گیتی طالب امداد تو

                  ********
                 
                  باز عالم پر ز غوغاى كه شد
                  باز دلها مست و شيداى كه شد

                  باز گوش اهل دل پر زمزمه
                  از طنينِ شور و آواى كه شد

                  باز سر دارد هواى عاشقى
                  طالب روى دل آراى كه شد

                  باز ديده سوى دامم مى‏كشد
                  پايبند چشم گيراى كه شد

                  باز دل سرشار از شوق كه شد
                  باز اين ويرانه مأواى كه شد

                  دل به شوق ازياد زينب آمده
                  تهنيت ميلاد زينب آمده

                  آمد آن ‏بانو كه‏ فخر هر زن‏ است
                  هر دلى با ذكر نامش گلشن ‏است

                  روح تاريك همه سر گشتگان
                  در شعاع نور عشقش روشن‏است

                  نان زينب لرزه بر دل افكند
                  غير آن دل كه ز سنگ و آهن‏است

                  گفت‏خيرالناس امر واجبى
                  احترام او به هر مرد و زن است

                  كيست زينب جلوه عشق خدا
                  عشق او سرمايه دين من است

                  هست سرى منجلى در روح او
                  جمع زهرا و على در روح او

                  هيچ گنجى با غمت‏همپايه‏نیست
                  غيرعشقت‏شيعه‏راسرمايه‏نیست

                  خواست دل آيد به زير سايه‏ات
                  ديد اما نور حق را سايه نيست

                  غير تو كه شيعه زهرا خورده‏اى
                  هيچ كس با فاطمه همپايه نيست

                  غير نام دلربايت زينب
                  در كتاب عشق حيدر آيه نيست

                  غير اشكى كه نثارت مى‏كنم
                  عاشق بى‏مايه‏ات را مايه نسيت

                  عزت حيدر مدد كن عاشقت
                  دختر كوثر مدد كن عاشقت

                  اى درخشنده‏تر از الماسها
                  اى صفا بخش وجود ياسها

                  اى تجلى امامت در زنان
                  مايه ترس على نشناسها

                  حوريان از درك تو عاجز همه
                  كى شناسندند يقين خناسها

                  لطف تو شد شامل هر شيعه‏اى
                  اى صفا بخشيده بر احساسها

                  عبد زينب واقعاً عبد خداست
                  مدعى بگذار اين وسواسها

                  خسته بال دام عشقِ زينبم
                  من پرستوىِ دمشق زينبم

                  اى خدا من دوست‏دار زينبم
                  خسته جانم جانثار زينبم

                  سالها پرسه به كويش مى‏زنم
                  كوچه گرد و خاكسار زينبم

                  مى‏تپد در سينه دل با ياد او
                  دردمند و بيقرار زينبم

                  كاش بودم من كبوتر اى خدا
                  تا نمايى همجوار زينبم

                  در دم مرگم سوى شامم كشيد
                  آن زمان در انتظار زينبم

                  كاش من قربان زينب مى‏شدم
                  خادم طفلان زينب مى‏شدم
             

                  آنشب كه گل از دامن مهتاب مى ريخت
                  شبنم به پاى نخل باور اب مى ريخت

                  آنشب كه غم اهنگ شادى ساز مى كرد
                  قفل اسارت را به گرمى باز مى كرد

                  آنشب كه ساقى بوسه بر پيمانه مى زد
                  گيسوى شب را بهر مستان شانه مى زد.

                  آنشب كه بهر باغ دل غم لاله مى كاشت
                  درنيستان نينوانى ناله مى كاشت

                  آنشب شفق ديوان فتح نور مى خواند
                  بهر فلق شعر شب عاشور مى خواند

                  شهر مدينه طالب ديدار حق بود
                  چشم انتظار مطلع الفجر فلق بود

                  فطرس فراز آسمانها بال مى زد
                  فرياد آزادى و استقلال مى زد

                  كاى اهل عالم در ديار شور و شادى
                  زد خيمه روز پنجم ماه جمادى

                  ديوان خلقت را خدا زيب و فرى داد
                  ساقى كوثر را ز كوثر كوثرى داد

                  شير خدا را داد خالق ماده شيرى
                  قامت قيامت دختر روشن ضمير

                  جبريل بر ختم رسل پيغام مى داد
                  پيغام از پيروزى اسلام مى داد

                  مى گفت يا احمد شكوه باور آمد
                  بهر حسينت سينه چاك سنگر آمد

                  بر خلق عالم نعمتى عظمى ست دختر
                  سوم گل و گلواژه زهراست دختر

                  دختر مگو چون همتى مردانه دارد
                  از ايه قالوا بلا پيمانه دارد

                  دختر مگو كه دختران را رهبر آمد
                  بى پرده گويم صبر را پيغمبر آمد

                  بر روى ما تا مهر رخشان در گشايد
                  در بردبارى مثل او مادر نزآيد

                  از صبر او دين خدا پاينده گردد
                  هر مرده اى از انفاس گرمش زنده گردد

                  ثابت قدم مانند او گيتى نديده
                  زيرا خدا او را حسينى افريده

                  در روز عاشورا كه روز ازمون است
                  او فارغ التحصيل ان دارلفنون است

                  قنداقه اش را تا كه پيغمبر گرفتى
                  صد بوسه از رخساره او برگرفتى

                  در دست پيغمبر ز ديده اشك مى ريخت
                  كز اشك آواز چهره او رشك مى ريخت

                  در دست باب تاجدارش گريه مى كرد
                  گويى كه از هجرنگارش گريه مى كر

                  با گريه اش صلح حسن را زنده كرد او
                  چون غنچه بر روى حسينش خنده كرد او

                  يعنى تو راجان برادر خواهر آمد
                  خواهر نه تنها ياور و همسنگر آمد

               ********
               
                  دوباره این مرغ دلم کرده هوای شهر عشق
                  دلی که کربلائیه پر میکشه میره دمشق

                  دمشقی که تا همیشه دیدنش آرزومونه
                  غبار راه زائراش به چهره آبرومون

                  اگه بپرسی تو که عشق معنیش چیه یا که کجاست
                  میگم دلیه تو دمشق یا دلبری تو کربلاست

                  قصه دل زمینی نیست یه حرف آسمونیه
                  یه هدیه خدائیه صحبت یار جونیه

                  قصه دل همونه که روز ازل گفته شده
                  ز ماجرای بیدلی هردلی آشفته شده

                  یه روز تو دست دلبرش میاد و آروم میگیره
                  دل که جدا نمیشه و به عشق یارش اسیره

                  همیشه همراهشه و مونس و یار و همدمش
                  می خنده با خنده هاش و غصه می گیره با غمش

                  یه روزی دلبرش میاد میشه براش سایه سر
                  یه روزی ام میره و همسفر قافله ها

                  بدون همراهی دل پر نمیشه فاصله ها
                  میاد یه جایی می رسه که دور میشه از مدینه

                  شمیم این خاک بلا بوی غم و جدائیه
                  بوی فراغ و ماتمه آخر آشنائیه

                  جدایی دلبر و دل آتیش به عالم میزنه
                  کسی که مست یارشه هیچ جوری دل نمیکنه

                  حرف دل و اگه کسی گوش کنه بیمار میشه
                  رو محمل غم میشینه راهی بازار میشه

                  اگرچه در مرام دل عشق حسین مذهبیه
                  هر چی که دل تو عالمه اسیر عشق زینبه

                  محمد علی شهاب

                      زینب ای آئینه زهرا نما
                      زینت وجه علی مرتضی

                      دلربائیت جهان را کرده مات
                      زائر رویت دو چشم مصطفی

                      چهره زهرائیت چون فاطمه
                      چشمه نور جمال کبریا

                      تا که نقاش ازل نقشت کشید
                      بعد از آن عشق آمد و شد مبتلا

                      گر نبودی عشق هم هرگز نبود
                      جلوه ای از یک ظهورت کربلا

                      مستی آمد تشنه جام تو شد
                      نی ز نای حنجرت دارد نوا

                      روز میلادت نمی یابی قرار
                      جز به روی دست یار آشنا

                      آشنایی دل و دلبر رواست
                      بوده از روز ازل حکم قضا

                      حک شده بر صفحه قلبت حسین
                      عشق او در سینه ات چون کیمیا

                      پا به پایش بوده ای و تا ابد
                      کی شوی از دلبرت هرگز جدا

                      گوئیا رفتی تو هم تا قتلگاه
                      راس تو با او جدا شد از قفا

                      هم به دیر و تشت زر ، کنج تنور
                      بوده ای بر نی چو یارت هر کجا

                      سنگ دشمن روی نیزه بشکند
                      هم سر او را و هم قلب تو را

                      هر که یک بار و تو اما زینبا
                      کشته عشق حسینی بارها

                     ****************

                     
                      تو مهر روشن و اوج خصال آينه اى
                      عيار پاكى و حسن كمال آينه اى

                      تو صبح صادق فجرى ، شكوه آينه اى
                      تو حرف روشن و پاك زلال آينه اى

                      در آسمان اصالت به كهكشان مانى
                      گواه مريم و صبح وصال آينه اى

                      به صبر و حلم محمد، شجاعتت چو على ست
                      به زهد فاطمه مانى ، مثال آينه اى

                      تويى طراز نجابت جمال آينه اى
                      تو الگويى به زنان و تو شمس نسوانى

                      تو زيورى به زمان و مدال آينه اى
                      تو شعر سبز شگونى ، تو بحر خوش يمنى

                      بهار حسين و، الحق كه فال آينه اى
                      پيام مكتب تو درس هر پرستار است
 
                      تو شعر سبز بهار، اعتدال آينه اى
                      تو زيب صبر و شكوهى فرشته تقوا

                      تو قهرمان زنانى ، جلال آينه اى
                      طنين صاعقه مانى به بزم بد خواهان
 
                      تو سيف ايزد و چونان هلال آينه اى
                      به قدر وسع و توان و مجال آينه اى

                      شمس نسوانى